کد مطلب:109137 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:114
[صفحه 150] خطبه العقیل به خدا سوگند اگر شب را به صبح رسانم بر روی خار سعدان بیدار و كشیده شوم در زنجیرها دست و پا بسته به گردن درست تر است به من از اینكه ملاقات كنم خدا و پیامبر او را روز قیامت ستم كننده باشم به بعضی از بندگان و به ناحق گیرنده باشم چیزی را از مال دنیا و چگونه ستم كنم كسی را برای نفسی شتاب می كند به سوی پوسیدن هم پیوستگیهای آن و دراز می شود در خاك فرودآمدن و سكونت آن به خدا سوگند دیدم عقیل را كه به غایت پریشان شده تا درخواست كرد از من از گندم شما یك پیمانه و دیدم كودكان او را پریشان مو غبارآلود از نیازمندیشان گویا سیاه شده است صورتهای آنها با نیل و بازگشت به من تاكیدكننده و تكرار كرد بر من گفتار را در حالیكه مكرر می آمد پس فراگرفتم به سوی او گوش خود را پس گمان كرد كه من می فروشم به او دینم را و پیروی می كنم كشیدن او را جدا شونده باشم از روش خودم و سرخ كردم برایش آهنی را پس نزدیك گردانیدم آن را از بدن او تا پند گیرد به آن پس فریاد كرد مانند فریاد صاحب بیماری از درد آن و نزدیك شد بسوزد از داغ كردن آن پس گفتم به او گم كند تو را مادران فرزند مرده ای عقیل آیا ناله می كنی از آهن پاره ای كه گرم ك رده است آن را آدمی برای بازی خود و می كشی مرا به سوی آتشی كه افروخته است آن را صاحب قهر برای خشم خود آیا ناله می كنی از رنج و ناله نكنم از آتش دوزخ و شگفت تر از این شب در آینده شب درآمد نزد ما با پیچیده شده ای در ظرفش و سرشته شده دشمن داشتم آن را گویا سرشته شده به آب دهن مار یا بقی آن پس گفتم آیا این هدیه است یا زكوه است یا صدقه است این حرام است بر ما اهل بیت پیغمبر پس گفت نه این است و نه آن است ولكن آن هدیه است پس گفتم مرده ببیند تو را مادر فرزند مرده آیا از دین خدا آمدی به من تا فریب دهی مرا آیا مختل شده ادراك تو یا صاحب جنونی یا بیهوده سخن می گوئی به خدا سوگند اگر بدهند به من هفت اقلیم روی زمین را با آنچه زیر آسمانهای آنهاست بر اینكه نافرمانی كنم خدا را در حق مورچه بربایم از آن پوست مجوی را نمی كنم و به راستی دنیای شما در نزد من هرآینه خوارتر است از یك برگی در دهن ملخی می خاید آن را چه كار است علی را با نعمتی كه نابود می شود و لذتی كه باقی نمی ماند پناه می برم به خدا از خوابیدن عقل وز سستی لغزش و از او یاری می جوئیم
صفحه 150.